De tijd. We lijken het nog maar weinig te hebben en tegelijkertijd draait alles er om. We hebben het druk en ervaren ook veel tijdsdruk.
Corona en de lockdown was en is voor veel mensen een vervelende tijd (en voor velen wel meer dan dat) maar ik hoor toch ook vaak dat er ook een positieve kant aan zat. Er was meer rust en tijd voor elkaar en om terug naar de basis te gaan.
‘Kinderen hechten minder waarde aan tijd dan volwassenen’
Kinderen lijken zich nooit iets van de tijd en tijdsdruk aan te trekken. Ze gaan soms juist met hun hakken in het zand wanneer wij de grootste haast hebben. Kinderen hebben dan ook niets met een tijd en tijdsdruk. Ze kennen de tijd (nog) niet en wanneer ze wel klok kunnen kijken hechten ze daar veel minder waarde aan dan dat wij dat doen.
‘Biologische klok’
Dat komt met name omdat kinderen nog zo puur zijn. Ze gaan nog helemaal af op hun eigen gevoel en natuur. Ze voelen in plaats van het te rationaliseren met tijd. En dat doen ze heel goed!
Vaak wordt er in de kinderopvang een vast dagritme gehanteerd, gepaard met standaard tijden waarop bepaalde handelingen plaatsvinden. Bijvoorbeeld het fruitmoment of een gezamenlijke activiteit. Ritme en voorspelbaarheid is voor kinderen erg belangrijk, maar het is minstens net zo belangrijk om te kijken naar de behoeften van de kinderen. Volwassenen laten zich vaak leiden door de klok, kinderen laten zich leiden door de biologische klok.
‘We volgen kinderen in hun behoeften’
Kinderen voelen waar ze behoefte aan hebben en wanneer. Soms hebben ze al heel snel nadat ze bij ons gekomen zijn honger. Maar een andere keer gaan ze zo op in hun spel dat ze pas veel later zin hebben in een stuk fruit.
Bij ons op de opvang werken we kind-volgend. We volgen het kind in zijn/ haar behoeften (even heel kort beschreven). Om dit nog een extra boost te geven en te kijken hoe de biologische klok van de kinderen op de groep nou in elkaar steekt, hebben we ook, naast bijvoorbeeld de niet-nee week, een klokloze week. Alle klokken worden weggehaald of afgeschermd. Horloges gaan af en we gaan af op wat we zien en wat de kinderen aangeven.
En wat blijkt? Het ritme gaat gewoon door. Of we nou de tijd hebben of die niet kunnen zien, dat maakt weinig verschil.
En die kinderen, die kunnen dat gewoon! Ze hebben het in zich, helemaal van nature! Daar kunnen we nog wat van leren… En gelukkig is dit in de kinderopvang ook in ontwikkeling.
Maar wij, als volwassene, zijn óók kind geweest. En ooit konden wij dit zelf ook aanvoelen. Dus misschien zit het er nog wel? Dat past natuurlijk niet altijd, maar misschien wel met wat kleine dingen… Eet jij bijvoorbeeld omdat je honger hebt of eigenlijk meer omdat je er dan tijd voor hebt? Probeer het maar eens! De kinderen gaan je in ieder geval vast voor!
Liefs Maartje. Groen juffie
Groenjuffie.com 